Toerskiën en Splitboarden

De witte wereld in

Stel je eens een verlaten witte vallei voor, zonder skisporen, zonder liften, zonder andere skiërs. Je staat bovenop de berg en je kan naar beneden skiën waar je maar wilt. Door zachte poedersneeuw, waarin je jouw eigen sporen kan zetten en met een zwevend gevoel naar beneden kan skiën.

Klinkt aantrekkelijk? Dit is wat toerskiën voor mij zo mooi maakt!

Voor veel mensen is het idee van omhoog lopen om te skiën nog steeds een raar gegeven. Maar, uit ervaring kan ik je vertellen dat het zeker de moeite waard is. Naast dat bewegen goed voor je is en je buiten bent, kan je afdalingen maken die je met de liften nooit zou kunnen bereiken. Je bent echt in de natuur, zonder liften en restaurants, maar midden in de bergen.

En ja, je moet omhooglopen om daar te komen. Maar de weg omhoog is deel van het avontuur: door besneeuwde bossen waar je sporen van verschillende dieren kan ontdekken; door verlaten dorpjes die alleen in de zomer bewoond zijn; over graten en toppen van waar je de hele wereld lijkt te kunnen zien.

En hoewel je vaak maar een afdaling per dag maakt, is het meestal een langere afdaling die veel intenser is dan al die kleine rondjes rondom de lift. Mijn herinneringen van mooiste skidagen zijn die van een afdaling van 1 tot wel 3 uur, waarbij ik zelf omhoog ben gelopen en de hele afdaling door de ongerepte natuur ben geskied zonder andere skisporen te zien.

Om te kunnen toerskiën gebruiken we speciale ski’s: deze zijn iets lichter en hebben speciale bindingen waarmee je omhoog kan lopen. Onder deze ski’s plak je stijgvellen waardoor je niet wegglijdt als je omhoogloopt over de sneeuw. Eenmaal boven aan gekomen haal je de vellen van de ski’s af en kan je naar beneden skiën: er zijn geen pistes of uitgezette routes, dus kan je daar afdalen waar jij wilt!

Naast het omhoog lopen is de skitechniek buiten de piste een ander veel gehoord argument om niet te gaan toerskiën. Gelukkig zien we in de laatste jaren dat tourski’s steeds breder worden. Hierdoor is er meer drijfvermogen en dus meer lol, omdat de ski’s minder diep in de sneeuw wegzinken en je daardoor weer eenvoudiger je bochten kan maken. En omdat we buiten de pistes meestal op zoek gaan naar poedersneeuw waarin we niet te diep weg willen zakken, is een iets bredere ski een must. Nieuwe technieken en materialen maken het mogelijk een bredere ski te ontwikkelen die daarnaast ook nog eens licht van gewicht is. Het geringe gewicht van de ski zorgt ook voor meer gemak bij het omhoog lopen.

Als we praten over de steeds bredere ski’s, dan komen we langzaam steeds dichter bij snowboards uit. Tegenwoordig gaan ook steeds meer snowboarders op tour, maar dan met een splitboard: het snowboard wat in de lengte richting gesplitst kan worden, zodat er 2 ‘ski’s’ ontstaan waarop je omhoog kan lopen. En ook hier kan je tochten mee maken en/of grote bergen in de winter mee beklimmen. Als voorbeeld: enkele jaren geleden stond ik met 2 splitboarders op de top van de Mont Blanc. Het was een lange maar mooie tocht, met een geweldige afdaling door poeder hellingen, tussen gletsjerspleten door en met fantastische uitzichten.

Toeren dus! Verlaten valleien, onverspoorde hellingen, goed voor de gezondheid en geweldige uitzichten…zeker de moeite waard om een keer te proberen!

Over Roeland

Roeland is berggids en gidst en verblijft al jaren in Chamonix. Tja, als je dan toch voor je werk een plek in de bergen moet uitkiezen…. Roeland is o.a. opleider voor de Fontys Hogeschool, de NKBV en het Snow Safety Center. Verder begeleidt hij klanten waar ze maar willen. Zelf is hij ook niet vies van een mooie uitdaging: hij beklom de Manaslu (8163 m!), maar zonder zuurstofmasker en zonder gebruik te maken van Sherpa’s. Dat laatste betekent dus slaapzak en tentje meezeulen in je rugzak de berg op! Ze hebben allebei de top bereikt. Roeland is een boeiende spreker.